YILDIZLAR İÇİNDE

Ağlayan gözlerle semaya bakıp

Mehtabın altında hayalin kurdum

Üzgünüm diyerek bir ağıt yakıp

Yıldızlar içinde seni aradım

Dalmışım geceye ay ilerlerken

Şafaktan bahsetmek daha çok erken

Doğacak güneşten ümit keserken

Yıldızlar içinde seni aradım

Dinleyip ırmağın şırıltısında

Seyredip mehtabın parıltısında

Doğacak güneşin ışıltısında

Yıldızlar içinde seni aradım

Saatler vuslatı vurduğu zaman

Geçmeyen geceler dolduğu zaman

Açmayan güllerim solduğu zaman

Yıldızlar içinde seni aradım

Aklımdan çıkmayan bakışlarında

Narına ağıtlar yakışlarımda

Çizdiğim hayalin nakışlarında

Yıldızlar içinde seni aradım

Soğuktan titreyen kızıl yüzlerde

Okyanus misali taşan gözlerde

Ok gibi saplanan sivri sözlerde

Yıldızlar içinde seni aradım.

Nameni dizdiğim kelimelerde

İsmini yazdığım tüm hecelerde

Hayalin kurduğum o gecelerde

Yıldızlar içinde seni aradım

İZZET DİNÇ

YİNE GELMEDİN

Yine ümitle bekledim
Belki gelirsin diye
Uçsuz bucaksız uçurumlar kenarında kaldı gönlüm 
Yapayalnız ve çaresiz
Sadece ümit ettim
Acaba bu defa
Bu defa gelir mi dedim 
Yaprağı dökülmüş ağaçlar gibi öylece kala kaldım
İçimdeki son ümit de tükendi

Zifiri karanlık bir gecede 
Şehrin loş ışıkları altında yıldızlara baktım
Senin hayalini o yıldızların arasına yerleştirdim
Sabaha kadar tekrar tekrar baktım ama nafile 
Hayalinde senin yerini tutmadı be gülüm

Sonra geceye baktım 
Karanlıklarda aradım seni
Gecemin düş sokaklarında aradım
Kırık dökük düşlerimden sordum seni
Sonra uykularım kaçtı
Düşlerimde senin gibi yalnız bıraktı
Öyle çaresiz, öyle sebepsiz, öyle yapayalnız, öyle sensiz

Yine yoksun işte
Beklide hiç gelmeyeceksin.
Gönlümde yeşerttiğim ve hayata tutunduğum
Ümit dalarlıda kurudu
Artık tutunacak dalımda kalmadı
Artık her şey boş
Her şey sebepsiz
Her şey anlamsız

Gel artık be gülüm
Anlamadın mı hala
Benim yaşama sebebim sensin
Sensiz yeşeren ağaçlar 
Açan çiçekler 
Uçuşan kelebekler 
Ötüşen kuşlar anlamsız
En önemlisi de ben anlamsızım ben

Artık hiçbir ümidim kalmadı
Yaşamamın da bir anlamı kalmadı
Kulağımdaki sonsözünle kapıyorum gözlerimi
Hayır hayır hayır…

İzzet DİNÇ

                     CAMİLERİMİZ

İslam’ın mabedi beldenin süsü
Minareler sanki cengin süngüsü

Medrese misali vaaz kürsüsü

İslam’ın simgesi camilerimiz

Minareden çıkan ezan sesiyle

Minberden okunan hutbeleriyle

Miraca yükselme vesilesiyle

Bir huzur veriyor camilerimiz

Cumada kürsüden verilir vaaz

Bilgilerimizi tazeler biraz

Günlerce dinlesem etmem itiraz

Eğitim yuvası camilerimiz

Namazın ardından okunur aşır

Okunan Kur’anlar arşa ulaşır

Bizleri sırattan karşıya taşır

Bir rüzgâr misali camilerimiz

Arka saflardaki çocuk sesleri

Ensemizde olsun hep nefesleri

Rabbim kesilmesin hiç hevesleri

Cıvıltıyla dolsun camilerimiz

Cami bahçesinde güller açıyor

Etrafa mis gibi koku saçıyor

Ezan okundukça şeytan kaçıyor

Bir huzur veriyor camilerimiz

  

                               İzzet DİNÇ